Βία... μια τόσο μικρή λέξη που κρύβει μέσα της πολύ πόνο και μπορεί να εντοπιστεί οπουδήποτε και να αφορά τον οποιονδήποτε. Η βία δεν έχει χρώμα, κουλτούρα, χώρα, ήπειρο, κοινωνικό και οικονομικό status. Είναι μια μάστιγα που εξαπλώνεται ραγδαία σε όλον τον πλανήτη και που πλήττει ιδιαίτερα, γυναίκες και ανήλικα κορίτσια. Πολυάριθμες μελέτες καταλήγουν σε πολυάριθμα συμπεράσματα και στατιστικά στοιχεία. Κοινός παρανομαστής όλων; Το φύλο...Η γυναίκα.
Ένα πρόβλημα που «εμφανίζεται» ή καλύτερα συγκαλύπτεται σε όλων των τύπων τις σύγχρονες κοινωνίες. Εμφανίζεται με ποικίλες μορφές (οικογενειακή, ψυχολογική, σεξουαλική) ενώ πολλά πρόσωπα έχουν και οι δράστες που μπορεί να είναι ο σύζυγος, ο εργοδότης ακόμη και το ίδιο το κράτος. Είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλο η βία παραμένει βία και ο τρόπος έκφρασής της παίζει μικρό ρόλο. Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση και συμμετέχει και αυτή σε αυτό το παιχνίδι της σιωπής όσον αφορά το θέμα της βίας κατά των γυναικών. Το θέμα σπανίως φτάνει στην επιφάνεια και ακόμη πιο σπάνια οργανώνονται σχετικές δράσεις ή εκδηλώσεις ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και δραστηριοποίησης.
Η εκστρατεία «Ζήσε Ξανά» που υλοποιείται αυτό το διάστημα και στη Λάρισα, στόχο έχει να σπάσει τον κύκλο της σιωπής. Σε συνεργασία με τις κοινότητες μεταναστών αποσκοπεί στο να ευαισθητοποιήσει την ευρύτερη ελληνική κοινωνία και τις μεταναστευτικές κοινότητες για την έκταση και τη βαρύτητα των φαινομένων της ενδοοικογενειακής βίας, του trafficking και της σεξουαλικής παρενόχλησης, στην ήδη επιβαρημένη με αποκλεισμό κοινωνική ομάδα των μεταναστριών. Ακόμη στόχος είναι, να ενημερώσει τις μεταναστευτικές κοινότητες και την ευρύτερη ελληνική κοινωνία για τους τρόπους πρόληψης και αντιμετώπισης συμπεριφορών που θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια καθώς και τους τρόπους προστασίας των θυμάτων, να προωθήσει την ιδέα της ενσωμάτωσης με ίδιους όρους για όλους, άνδρες και γυναίκες, γηγενείς και αλλοδαπούς, να διώξει το φόβο και την ενοχή που ακολουθεί χιλιάδες γυναίκες στην πορεία αναζήτησης μιας καλύτερης ζωής από τη χώρα τους μέχρις εδώ, να ενώσει όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας σε ένα δίκτυο με το κοινό σύνθημα «Ρώτα, μάθε, δράσε!».
Στο πλαίσιο της εκστρατείας δημιουργήθηκε έντυπο υλικό που απευθύνεται τόσο σε μετανάστριες όσο και στο ελληνικό κοινό, σε επαγγελματίες κοινωνικών υπηρεσιών, αστυνομικούς κ.ά.
Έτσι, τυπώθηκαν δυο θεματικά φυλλάδια που μεταφράστηκαν σε τέσσερις γλώσσες και απευθύνονται στις μετανάστριες με προφανή στόχο να καλυφθεί -στο πλαίσιο των δυνατοτήτων και της εμβέλειας του έργου- το έλλειμμα πληροφόρησης των μεταναστριών σχετικά με τα δικαιώματα που έχουν και απορρέουν από τους Νόμους του ελληνικού κράτους αλλά και με τις δυνατότητες να αναζητήσουν βοήθεια και υποστήριξη από Κοινωνικές Υπηρεσίες και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.
Επίσης, παράχθηκε ένα φυλλάδιο για το trafficking που αποτελεί το «επικοινωνιακό βέλος» για τις ομάδες του streetwork που θα επιχειρήσουν να αναζητήσουν και ενημερώσουν θύματα παράνομης διακίνησης και εμπορίας με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση, στους δρόμους των πόλεων της παρέμβασής μας. Το flyer είναι μικρό και εύκολο να διαβαστεί γρήγορα και να κρυφτεί, από τις γυναίκες και τα κορίτσια που θα το πάρουν ενώ και το μήνυμα είναι ένα και σαφές «Αν χρειάζεσαι βοήθεια κάνε ένα τηλεφώνημα». Ένα τρίτο φυλλάδιο που φτιάχτηκε απευθύνεται αποκλειστικά σχεδόν στον ελληνικό πληθυσμό και θέτει ζητήματα ενεργητικής και έμπρακτης αλληλεγγύης από γηγενείς γυναίκες και άνδρες, στις μετανάστριες της διπλανής πόρτας.
ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΒΙΑΣ
* Ενδοοικογενειακή Βία:
Η οικογενειακή και συντροφική βία, προκαλείται από σεξιστικές συμπεριφορές και αντιλήψεις και βασίζεται στις διακρίσεις ανάμεσα στα φύλα. Ήδη από τη δεκαετία του 1960, έχει μπει στο επίκεντρο της προσοχής και των διεκδικήσεων του γυναικείου και φεμινιστικού κινήματος. Τα αποτελέσματα αυτών των διεκδικήσεων είναι εμφανή σήμερα από την ύπαρξη και ισχύ νόμων και μέτρων κατά της βίας και από την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης. Ωστόσο το πρόβλημα του φόβου των γυναικών να «μιλήσουν» για τη βία στο σπίτι εξακολουθεί και σήμερα να αποτελεί τον κανόνα. Η βία στο σπίτι μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς τρόπους. Με λεκτική και ψυχολογική βία, με σεξουαλική βία και βιασμό με σωματική βία που μπορεί να φτάσει έως τη δολοφονία.
Από την ανάλυση των στοιχείων που αφορούν στις γυναίκες-θύματα βίας μέσα στην οικογένεια, οι οποίες απευθύνθηκαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα (Αθήνας-Πειραιά) της Γενικής Γραμματείας Ισότητας κατά την περίοδο 01/01/2002 έως 31/10/2006, προκύπτουν ορισμένα σημαντικά συμπεράσματα:
- Το 16% των γυναικών που απευθύνθηκαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα, είναι αλλοδαπές. Από το σύνολο των αλλοδαπών γυναικών-θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, κατά προσέγγιση, 4 από τις 10 γυναίκες προέρχονται από τα Βαλκάνια.
- Τρεις στις 5 γυναίκες που υπέστησαν κακοποίηση και προσήλθαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα της Γ.Γ.Ι. ανέφεραν ότι βιώνουν ψυχολογική και σωματική βία.
- Το 67% των γυναικών που υπέστησαν κακοποίηση και απευθύνθηκαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα Αθήνας και Πειραιά είναι έγγαμες. Άξιο προσοχής είναι το γεγονός ότι το 21%, δηλαδή 1 στις 5 γυναίκες, είναι διαζευγμένες ή σε διάσταση, δηλαδή έχουν ήδη απομακρυνθεί από το δράστη πριν προσέλθουν στα Συμβουλευτικά Κέντρα.
Ο μύθος ότι η κακοποιημένη γυναίκα είναι συνήθως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και εισοδήματος δεν επιβεβαιώνεται. Συνεπώς, η γυναίκα ενδέχεται να καταστεί θύμα βίας ανεξαρτήτως του μορφωτικού επιπέδου της και της οικονομικής της κατάστασης.
Δράστης ενδοοικογενειακής βίας, σε ποσοστό 82%, είναι ο σύζυγος του θύματος, σε ποσοστό 12% ο σύντροφος, ενώ, σε μικρότερα ποσοστά, παρατηρούνται και περιπτώσεις κακοποίησης της γυναίκας από άτομο του οικογενειακού ή κοινωνικού της περίγυρου (πατέρας, αδελφός, τέκνο, άλλο).
Οι δράστες ενδοοικογενειακής βίας μπορεί να είναι οποιουδήποτε μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου. Το φαινόμενο της βίας είναι διαταξικό. Η κατανάλωση αλκοόλ ή η χρήση τοξικών ουσιών σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί την κύρια αιτία εκδήλωσης βίας. Ωστόσο μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να επιδρά έμμεσα στην εκδήλωσή της. Η ενδοοικογενειακή βία στο πλαίσιο κάθε οικογένειας και ιδιαίτερα της μεταναστευτικής εκτός των άλλων σοβαρών συνεπειών στη ζωή, την αξιοπρέπεια, το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού και στην ελευθερία των μεταναστριών επιφέρει ή και επιδεινώνει τις εξαρτήσεις των γυναικών από τους συζύγους και συντρόφους τους και οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη ασυμμετρία δικαιωμάτων μεταξύ των δύο φύλων, παγιδεύοντας συχνά τις μετανάστριες (και τα παιδιά τους) σε κακοποιητικές και αδιέξοδες σχέσεις. Στις μεταναστευτικές οικογένειες το πρόβλημα διογκώνεται καθώς έρευνες δείχνουν ότι η ίδια η μετανάστευση με τα ζητήματα επιβίωσης που θέτει, αποτελεί ισχυρό παράγοντα κινδύνου εμφάνισης περιστατικών βίας. Και μάλιστα με μικρές δυνατότητες αντίδρασης από την πλευρά των μεταναστριών αφού αντιμετωπίζουν μια σειρά από εμπόδια και δυσκολίες οικονομικού (οικονομική εξάρτηση), κοινωνικού (απομόνωση, δυσκολίες με την παραμονή στη χώρα) ακόμη και πολιτισμικού τύπου (η θέση των γυναικών και η αντίληψη ότι «η γυναίκη οφείλει να υπακούουν τον άνδρα τους» που είναι αρκετά διαδεδομένη σε αναπτυσσόμενες χώρες-χώρες προέλευσης των μεταναστριών).
Η δυνατότητα πια των μεταναστριών να ζητούν και να παίρνουν αυτοτελή άδεια διαμονής ως θύματα ενδοοικογενειακής βίας αποτελεί μεν μια πολύ θετική θεσμική αλλαγή που διευκολύνει τις μετανάστριες στην απεμπλοκή τους από βίαιο γάμο ή σχέση ωστόσο θα πρέπει αυτή η δυνατότητα αφενός να γίνει γνωστή στις μετανάστριες αφετέρου να ενθαρρυνθούν οι ίδιες να κάνουν χρήση της δυνατότητας αυτής.
Ένας από τους βασικούς στόχους της εκστρατείας« ΖΗΣΕ ΞΑΝΑ», είναι ακριβώς η ενημέρωση και ενθάρρυνση των μεταναστριών να διεκδικήσουν τα δικαιώματα που απορρέουν από τους Νόμους αλλά και η αξιοποίηση υποστηρικτικών υπηρεσιών.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της εκστρατείας είναι και η ανάδειξη του ρόλου της αλληλεγγύης των γηγενών γυναικών καθώς και η ευαισθητοποίηση των επαγγελματιών στον κοινωνικό τομέα που υποδέχονται και παρέχουν υποστήριξη σε θύματα ενδοοικογενειακής βίας.
* Η παγίδα του trafficking:
Η καταναγκαστική πορνεία, που αφορά τη σωματική και ψυχική κακοποίηση και σεξουαλική εκμετάλλευση εξαναγκαζόμενων γυναικών και παιδιών, συνιστά το σύγχρονο δουλεμπόριο. Ο καταναγκασμός, με οποιαδήποτε μορφή, μετατρέπει τη σεξουαλική εκμετάλλευση, που αποτελεί, ούτως ή άλλως, άσκηση βίας και προσβολή της ανθρώπινης και γενετήσιας αξιοπρέπειας των γυναικών, σε πρόβλημα παραβίασης μιας σειράς θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται από διεθνείς και εθνικές συμβάσεις.
Παρά το γεγονός ότι έχει θεσπιστεί σειρά νέων νόμων από το 2002 έως σήμερα για την καταπολέμηση της διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων (trafficking), δεν έχει μέχρι στιγμής επιτευχθεί η αναγνώριση των περισσότερων γυναικών - θυμάτων, ενώ μικρό σχετικά είναι και το ποσοστό εκείνων που έχουν λάβει περιορισμένη προστασία ή άλλη μορφή αρωγής.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ελληνικής αστυνομίας, από 1/1 έως 31/12/2010, βοήθεια και προστασία πήραν 64 θύματα trafficking ενώ ο συνολικός αριθμός των περιπτώσεων για τις οποίες έγινε κάποια άλλη ενέργεια, ήταν 142.
Τα θύματα trafficking, σύμφωνα πάντα με την ελληνική αστυνομία, που τους αποδόθηκε δηλαδή ο χαρακτηρισμός του θύματος, το 2010, στην πλειονότητά τους προέρχονται από τη Ρουμανία (29), τη Βουλγαρία (25), τη Ρωσία (13) και τη Νιγηρία (10), σε σύνολο 92 γυναικών. Σύμφωνα με τα στοιχεία, κατά το ίδιο διάστημα, οι δράστες εμπορίας/σωματεμπορίας που συνελήφθησαν ήταν κυρίως ελληνικής καταγωγής (78), ρουμανικής καταγωγής (44), βουλγαρικής καταγωγής (30), ρωσικής καταγωγής (25) και αλβανικής καταγωγής (22) σε σύνολο 246 ατόμων. Είναι φανερό από τα στοιχεία και με δεδομένες τις εκτιμήσεις για μεγάλο αριθμό θυμάτων, ότι απαιτείται συνέχιση και ενίσχυση της προσπάθειας ώστε οι γυναίκες και τα κορίτσια να καταφέρουν να αποδράσουν από τα εγκληματικά δίκτυα.
Στο πλαίσιο αυτό η εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού για τις συνέπειες του trafficking και των θυμάτων για τα δικαιώματά τους και τις υπηρεσίες αρωγής αποκτά εξαιρετικά σημαντικό ειδικό βάρος. Οι μετανάστριες οι οποίες υπήρξαν θύματα εξαναγκαστικής πορνείας παρά την προστασία και τα δικαιώματα που τους παρέχει η νομοθεσία συχνά βρίσκονται σε ένα δίκτυ πολλαπλών εξαρτήσεων και καταναγκασμών που τις αποστερούν από τη δυνατότητα άσκησης του δικαιώματος προστασίας και υποστήριξης του εαυτού τους.
* Σεξουαλική παρενόχληση:
Σεξουαλική παρενόχληση είναι οποιαδήποτε ανεπιθύμητη λεκτική, μη λεκτική ή σωματική συμπεριφορά σεξουαλικού χαρακτήρα που αποσκοπεί ή έχει ως αποτέλεσμα την προσβολή της αξιοπρέπειας ενός προσώπου, ιδίως με τη δημιουργία εκφοβιστικού, εχθρικού, εξευτελιστικού, ταπεινωτικού ή επιθετικού περιβάλλοντος. Η σεξουαλική παρενόχληση εξομοιώνεται με διάκριση λόγω φύλου, η οποία μπορεί να αφορά στον ίδιο βαθμό άνδρες και γυναίκες. Απαγορεύεται τόσο στον εργασιακό χώρο και κατά την αναζήτηση εργασίας όσο και κατά την πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες και την παροχή αυτών. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με σχετική έρευνα (2004) του Κέντρου Ερευνών για θέματα Ισότητας, οι γυναίκες μικρότερης ηλικίας (έως 25 ετών) είναι σε μεγαλύτερη συχνότητα θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης στην εργασίας από ό,τι οι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Τα θύματα σεξουαλικά παρενοχλητικής συμπεριφοράς αναφέρονται κυρίως σε περιστατικά όπως ανεπιθύμητη επαφή ή άγγιγμα, προκλητικές χειρονομίες, φορτική πίεση για ραντεβού ή έξοδο, πίεση για σύναψη σχέσης, αστεία με σεξουαλικό περιεχόμενο. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αυθόρμητες αναφορές των γυναικών ανέδειξαν και περιπτώσεις βιασμού. Η συντριπτική πλειοψηφία των δραστών σεξουαλικής παρενόχλησης είναι άνδρες (97%).
Οι δράστες, στις περισσότερες των περιπτώσεων, κατέχουν ανώτερη θέση στη επιχείρηση από τις γυναίκες θύματα της παρενοχλητικής συμπεριφοράς. Οι τελευταίοι είναι κυρίως διευθυντές (45%), ή άμεσα προϊστάμενοι (18,3%), ενώ με μικρότερη συχνότητα ως δράστες σεξουαλικής παρενόχλησης αναφέρονται οι συνάδελφοι (15,8%) και οι πελάτες (14,2%). Σχετικά με το προφίλ του δράστη, σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας, προκύπτει ότι πρόκειται για άνδρα έγγαμο, ηλικίας ως 45 ετών, με ανώτατη κυρίως μόρφωση.
Αναφορικά με την αντίδραση των γυναικών – θυμάτων σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας, καταγράφονται ποικίλες συμπεριφορές. Η κυριότερη αντίδραση των γυναικών είναι ότι ζητούν ευθέως και ευγενικά από τον δράστη της παρενοχλητικής συμπεριφοράς να σταματήσει (42,5%). Εντούτοις, ένα μεγάλο ποσοστό θυμάτων σεξουαλικής παρενόχλησης (37,5%) παρουσιάζει αμυντική και υποχωρητική συμπεριφορά και αναγκάζει τον εαυτό του σε παραίτηση. Η εμπλοκή τρίτων προσώπων, είτε υπό τη μορφή καταγγελίας, είτε υπό την έννοια της έκκλησης των θυμάτων για επέμβαση καταγράφονται ως λιγότερο πιθανές αντιδράσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι γυναίκες που δεν αντιδρούν και υπομένουν σιωπηλά τις παρενοχλητικές συμπεριφορές, αναφέρουν ότι ο κύριος λόγος αυτής της στάσης τους είναι ο φόβος να μην χάσουν την εργασία τους.
Ιδιαίτερα δε για τις μετανάστριες, το ζήτημα της απώλειας της εργασίας τους συνιστά το μεγαλύτερο εμπόδιο για την καταγγελία περιστατικών σεξουαλικής παρενόχλησης καθώς ο αριθμός των ενσήμων που συλλέγουν αποτελεί προϋπόθεση για τη διαμονή τους στη χώρα.
Η σεξουαλική παρενόχληση συνιστά μια σχεδόν αόρατη μορφή βίας αφενός επειδή ένα μεγάλο ποσοστό των μεταναστριών απασχολείται στον άτυπο οικιακό τομέα - η οικία θεωρείται οικογενειακό άσυλο και ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά δύσκολο να στοιχειοθετηθεί ή να αποδειχθεί το αδίκημα και πολύ περισσότερο να κινηθεί η προβλεπόμενη από το νόμο διαδικασία εναντίον του εργοδότη - και αφετέρου επειδή μεγάλο ποσοστό των μεταναστριών απασχολείται άτυπα και βρίσκεται σε εξαιρετικά επισφαλή θέση (και εργασιακά και κοινωνικά).
Από την άλλη και εκτός του οικιακού τομέα, το αδίκημα της σεξουαλικής παρενόχλησης εναντίον των μεταναστριών αφενός δεν έχει ερευνηθεί σε βάθος και αφετέρου δεν καταγγέλλεται, είτε λόγω της άγνοιας του νόμου εκ μέρους των μεταναστριών, είτε λόγω της δυσκολίας συλλογής αποδεικτικών στοιχείων είτε του φόβου απόλυσης ή αντιποίνων.
Χαρακτηριστική της δυσκολίας να αντιμετωπιστεί η σεξουαλική παρενόχληση, είναι η εξαιρετικά μειωμένη συχνότητα υποβολής αναφορών με αντικείμενο τις διακρίσεις που σχετίζονται με τη σεξουαλική παρενόχληση. Την τριετία 2008, 2009 και 2010, μόλις 17 αναφορές έγιναν στο Συνήγορο του Πολίτη, εκ των οποίων το 35% αφορά τον δημόσιο τομέα και το 65% τον ιδιωτικό. Και οι 17 καταγγελίες προέρχονταν από γυναίκες.
Σύμφωνα με την Ετήσια Έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη (2007), η συχνότητα των αναφορών παραμένει μειωμένη ακόμα και όταν η δημοσιοποίηση της διακριτικής μεταχείρισης δεν επιφέρει κοινωνικό κόστος στους/στις καταγγέλλοντες/ουσες.
Το κρίσιμο ζήτημα -σύμφωνα με την έκθεση- είναι ο τρόπος απόδειξης της σεξουαλικής παρενόχλησης και η προσκόμιση επαρκών αποδεικτικών ερεισμάτων προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα στο Συνήγορο και την Επιθεώρηση Εργασίας να διαμεσολαβήσουν.
ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ
Στη Λάρισα οι δράσεις συνεχίζονται -μετά από ένα Σαββατοκύριακο ενημέρωσης στην Κεντρική πλατεία-αύριο με σεμινάριο με θέμα: «Πρόληψη και αντιμετώπιση περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, trafficking, και σεξουαλικής παρενόχλησης των μεταναστριών υπηκόων τρίτων χωρών». Το σεμινάριο θα ξεκινήσει στις 5.30 και θα ολοκληρωθεί στις 8.30 το απόγευμα στο Αμφιθέατρο του ΚΕΕ ΔΗΜΗΤΡΑ (Παλαιολόγου 19, 41223, Λάρισα).
ΦΟΡΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ
Τη σύμπραξη φορέων «Ζήσε Ξανά» απαρτίζουν οι φορείς: Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών - ΔΙΟΤΙΜΑ, «Anthropomania» - Εθελοντική Ανθρωπιστική Δράση , Κ.Ε.Μ.Ο.Π. - Κέντρο Εκπαίδευσης και Μέριμνας Οικογένειας και Παιδιού, Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για το ρατσισμό «ΑΝΤΙΓΟΝΗ», Σύνδεσμος Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου, Εταιρία για τον Κοινωνικό Αποκλεισμό και την Ψυχική Υγεία – Ε.Κ.Α.Ψ.Υ.
Η εκστρατεία ενημέρωσης για την αντιμετώπιση της βίας κατά των μεταναστριών: «ΖΗΣΕ ΞΑΝΑ!» εγκρίθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης – Διεύθυνση Κοινωνικής Ένταξης και συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ένταξης και υλοποιείται παράλληλα στις πέντε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα και Ηράκλειο Κρήτης). Η εκστρατεία πραγματοποιείται στο πλαίσιο της δράσης 1.8, του ετήσιου προγράμματος του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ένταξης 2009, και έχει στόχο την πληροφόρηση των μεταναστριών καθώς και την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης αναφορικά με την αντιμετώπιση περιπτώσεων trafficking, ενδοοικογενειακής βίας και σεξουαλικής παρενόχλησης.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου